Om te beginnen: het staat uiteraard iedereen vrij zijn (of haar) modelbaan in te richten naar eigen voorkeur. Vanaf mijn jonge jaren verzamelde ik dan ook van alles en nog wat. Treinen uit Duitsland (er was in de jaren ’50 ook nauwelijks iets anders te koop), Frankrijk, Engeland, USA en dan ook nog in 3 verschillende maten (N, H0 en 0). Uiteindelijk vond ik dat toch niet bevredigend en heb vrijwel alles te koop gezet. Het was tijd geworden om e.e.a. wat gestructureerder aan te pakken. Feitelijk ben ik rond het jaar 2000 helemaal opnieuw begonnen. Bij deze herstart heb ik vanaf dag één gekozen voor een bepaald systeem, thema en geografische plaatsing.
Welk systeem ?
Mijn eerste “elektrische trein” was van Trix met de onooglijke middenrail en overdreven dikke flenzen. Inmiddels is dat systeem verouderd en speelt nauwelijks nog een rol in de modelbouwhobby. Voor de nieuwe verzameling koos ik voor het H0-tweerail systeem. Dit omdat nu eenmaal het grootste aanbod van modellen in deze schaal en railsysteem te koop is. Ook koos ik direct voor het digitale DCC systeem. Dat biedt enorm veel mogelijkheden zelfs bij een baan zonder ingewikkelde blokstelsels etc. Mijn achtergrond in computers, internet en elektronica speelde daar ook bij mee. Zo kan ik zelf zo nodig decoders inbouwen. Maar ook voor een nieuwkomer in deze wereld is e.e.a. wel te behappen.
Welk thema en geografie ?
Wat is het thema van “de baan”? Dat is een lastige vraag. Wil je een “wereld” uit de beginperiode van het spoor? Of juist de meest moderne treinen? En rijden jouw treinen door een Zwitsers berglandschap of het vlakke Nederlandse polderlandschap? Ik heb uiteindelijk gekozen voor Nederland in de opbouwperiode (pakweg 1945 t/m 1965), dus voor “de grote vergeling” van alle loks, wagons en treinstellen. De “oude” kleuren (diverse tinten groen, blauw, bruin etc, etc) maken de aanblik van deze treinen dan ook heel gevarieerd. Met betrekking tot het rollend materieel geldt ook dat er voor wagons met computernummers of NS logo (de “vishaken”) geen plaats is op deze baan. Enige concessies moest ik wel doen. Het tijdperk beslaat een 20 tal jaren. Daarvoor geldt natuurlijk dat niet alle materieelsoorten tegelijkertijd aanwezig waren. De instroom van allerlei “nieuw” materieel tegen een achtergrond van ouder materieel maakt de baan interessant en is een compromis dat ik aanvaardbaar vond. Aangezien ik in de jaren ’60 op loopafstand van een grensstation woonde zag ik ook bijna dagelijks Duitse stoomloks voorbij komen. Om die reden heb ik dus ook een enkele Duitse locomotief in de verzameling.
Kortom: ik verzamel met name de treinen die ik ken uit mijn jeugd en dat blijken er meer te zijn dan ik wist! Met name in de periode tussen het eind van de 2e wereldoorlog en het jaar 1957 (einde stoomtijdperk bij de NS) was er nog veel materiel van soms wel 50 jaar oud op de baan. De research naar dit materieel vind ik erg interessant en kan daar vele uurtjes mee zoet zijn.